Strona nie będzie działać właściwie !
|
Komedia |
|
gatunek dramatyczny uformowany w starożytnej Grecji, wyrosły z twórczości ludowej i obrzędów ku czci Dionizosa |
|
Komiks |
|
historyjka obrazkowa opatrzona skąpym tekstem, zwykle o charakterze przygodowym, sensacyjnym lub humorystycznym, zamieszczona w czasopiśmie lub wydawana w postaci broszury; |
|
Komizm |
|
jedna z podstawowych kategorii estetycznych, sformułowana już w starożytności; własność sytuacji rzeczywistej lub przedstawionej w dziele sztuki, często mająca charakter degradacji, polegająca na zdolności do wzbudzania wesołości |
|
Kompilacja |
|
dzieło literackie lub naukowe będące wynikiem zestawienia i parafrazy fragmentów innych tekstów; często pejoratywne określenie dzieła niesamodzielnego, nieoryginalnego |
|
Kompozycja |
|
sfunkcjonalizowany układ elementów tworzących poszczególne poziomy dzieła literackiego, charakteryzujący się rozmaitym stopniem spójności; |
|
Koncept |
|
w poezji barokowej wyszukany chwyt kompozycyjny, często wykorzystujący znaczeniowe lub stylistyczne podobieństwo bądź przeciwieństwo, efekt gry słów lub zaskakującą pointę |
|
Kronika |
|
utwór dziejopisarski o charakterze publicystycznym lub literackim, zapis wydarzeń z życia państwa, instytucji, organizacji, ułożony według ich następstwa w czasie, |
|
Lakonizm |
|
lapidarny, zwięzły sposób wyrażania się; pojęcie pochodzi od sposobu wyrażania się Lakończyków, czyli Spartan, wychowywanych na żołnierzy, a nie na mówców |
|
Legenda |
|
gatunek epicki; prozatorska lub poetycka opowieść o historycznej lub przedhistorycznej przeszłości, często zawierająca elementy baśniowej fantastyki |
|
Legenda literacka |
|
krążące w społeczeństwie, oparte na faktach lub fałszywe opowieści, anegdoty, opinie dotyczące biografii, stylu życia lub światopoglądu pisarza |
|
Liryka |
|
jeden z rodzajów literackich; dominantą kompozycyjną jest zawartość świadomości podmiotu lirycznego wyrażona w monologu lirycznym, charakteryzującym się subiektywizmem i ekspresywnością |
|
List |
|
gatunek piśmiennictwa użytkowego, wyznaczający odrębną dziedzinę piśmiennictwa, zwana epistolografią |
|
Literatura piękna |
|
dział piśmiennictwa obejmujący utwory, których kompozycja podporządkowana jest realizacji rozmaitych celów artystycznych |
|
Litota |
|
figura retoryczna bliska eufemizmowi, polegająca na zastąpieniu wyrazu jego zaprzeczonym antonimem, co łagodzi tonację wypowiedzi, ale może stanowić też sygnał ironii |
|
Maksyma |
|
zwięźle i jasno sformułowana ogólna prawda życiowa lub reguła moralna |
|
Manifest literacki |
|
forma publicystyki literackiej, tekst zawierający założenia programowe grupy literackiej, prądu literackiego, pokolenia literackiego, często krytycznie oceniający aktualny stan kultury |
|
Mesjanizm |
|
wiara w zbawczą misję pomazańca Bożego, misję realizowaną przez ofiarę, zbawczą wiedzę |
|
Metafora (przenośnia) |
|
jedna z figur stylistycznych; wyrażenie, którego elementy składowe wzajemnie modyfikują swoje znaczenia |
|
Metonimia |
|
figura stylistyczna; zastąpienie nazwy rzeczy, zjawiska, cechy, stanu itp |
|
Metrum |
|
wzorzec metryczny, powtarzający się układ elementów prozodyjnych języka, tworzący wyrazisty schemat brzmieniowy, wyznaczający miarę wersu; pojęcie metrum stosuje się do wierszy sylabotonicznych |
|
Mimesis |
|
jedna z podstawowych kategorii estetycznych, odnosząca się do relacji między dziełem sztuki a rzeczywistością empiryczną; |
|
Misterium |
|
gatunek średniowiecznego dramatu wywodzący się z dramatu liturgicznego; organizowane z okazji ważnych świąt kościelnych widowisko teatralne będące sekwencją luźno powiązanych scen z Biblii, |
|
Mitologia |
|
zespół mitów charakterystyczny dla określonej społeczności |
|
Monodram |
|
krótki utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden bohater prowadzący monolog skierowany bezpośrednio do publiczności lub do jakiegoś wyimaginowanego adresata |
|
Monografia |
|
praca naukowa poświęcona jednemu zagadnieniu , jednemu działowi nauki, jednej osobie, miejscowości, epoce, wydarzeniu, tematowi, wyczerpująco go opracowująca |
|
Monolog |
|
samodzielna kompozycyjnie i znaczeniowo wypowiedź jednego podmiotu literackiego |
|
Moralitet |
|
średniowieczny gatunek dramaturgiczny; odmiana literatury dydaktycznej; bohaterem moralitetu był człowiek przeciętny, dokonujący wyborów moralnych |
|
Morał |
|
wniosek wypływający z treści utworu literackiego i stanowiący jego nadrzędny sens, często także wypowiedziany wprost, najczęściej na końcu utworu |
|
Motto |
|
cytat lub aforyzm umieszczony na początku dzieła literackiego albo jego części, stanowiący klucz do odczytania jego nadrzędnego sensu; myśl przewodnia lub zapowiedź podejmowanej tematyki |
|
Motyw |
|
podstawowy, element konstrukcyjny świata przedstawionego dzieła literackiego; motywy łączą się ze sobą, tworząc struktury kompozycyjne wyższego rzędu (fabuła, postaci, wątki) |
|
Motywacja postaci literackich |
|
sposób uzasadniania działań, postaw i wyborów bohaterów literackich |
|
Mowa niezależna |
|
polega na dosłownym przytaczaniu cudzych słów, tak jak zostały one wypowiedziane |
|
Mowa zależna |
|
podanie wypowiedzi bohatera literackiego nie w postaci dosłownego przytoczenia, lecz jej zreferowanie w formie zdania podrzędnego, zależnego składniowo od narracji |
|
Narracja |
|
wypowiedź podmiotu mówiącego dzieła epickiego, w której toku dochodzi do prezentacji świata przedstawionego |
|
Narrator |
|
fikcyjna postać wygłaszająca monolog obejmujący cały tekst utworu narracyjnego; charakteryzuje się rozmaitym stopniem określoności, różnym zakresem kompetencji i wiedzy |
|
Nowela |
|
gatunek epicki; krótki utwór prozą, charakteryzujący się prostą, przejrzystą i zwartą fabułą mającą charakter dynamicznej akcji z wyrazistym punktem kulminacyjnym i pointą |
|
Oda |
|
gatunek liryczny; utwór uroczysty, o patetycznym charakterze, opiewający wielkie idee, symbole, ważne wydarzenia, wybitnych ludzi, cechujący się podniosłym stylem, obfitością porównań, przenośni i hiperboli |
|
Oksymoron |
|
figura stylistyczna polegająca na zestawieniu dwóch przeciwstawnych znaczeniowo wyrazów |
|
Opis |
|
jedna z form podawczych narracji lub sposobów kształtowania monologu lirycznego w liryce opisowej; przedstawienie zewnętrznych własności postaci, miejsca lub sytuacji, albo cech wewnętrznych postaci |
|
Opowiadanie |
|
forma podawcza narracji; obok opisu podstawowy środek prezentacji motywów zdarzeniowych składających się na fabułę utworu literackiego |
|
gatunek literacki; niewielki utwór epicki prozą, tematycznie ograniczony do jednego wątku fabularnego, różniący się od noweli brakiem wyraźnej konstrukcji, luźnym układem akcji, często wzbogaconej epizodami |
|
Oratorstwo |
|
sztuka przemawiania i związany z nią rodzaj refleksji teoretycznej poświęconej technikom kompozycji, zapamiętywania i wygłaszania mów |
|
Pamflet |
|
utwór literacki lub publicystyczny zawierający złośliwą krytykę osoby, grupy, instytucji lub zjawiska życia społecznego czy politycznego; pamflet posługuje się ekspresywną retoryką, hiperbolizacją, elementami satyry; |
|
Pamiętnik |
|
zapis wydarzeń z życia prywatnego i publicznego dokonywany z pozycji ich bezpośredniego obserwatora lub uczestnika; |
|
Panegiryk |
|
wypowiedź lub utwór literacki zawierające pochwałę osoby, idei, instytucji, wydarzenia albo zjawiska; upowszechnił się w kulturze dworskiej i szlacheckiej; |
|
Paradoks |
|
błyskotliwie sformułowane twierdzenie lub rozumowanie wewnętrznie sprzeczne lub przeczące powszechnie przyjętym poglądom |
|
Parafraza |
|
typ relacji intertekstualnej; swobodna przeróbka tekstu literackiego, przekształcająca styl i motywy pierwowzoru; komiczną odmianą parafrazy jest parodia, satyryczną trawestacja |
|
Paralelizm |
|
tożsamość lub podobieństwo treściowe lub kompozycyjne kilku analogicznych segmentów utworu literackiego; paralelizm może służyć podkreśleniu podobieństw lub przeciwstawieniu elementów treści |
|
Parodia |
|
typ relacji intertekstualnej, odmiana stylizacji lub parafrazy, pokrewna trawestacji |
|
Pastisz |
|
typ relacji intertekstualnej, odmiana stylizacji, utwór nawiązujący do stylu, repertuaru motywów tematycznych lub kompozycji określonego utworu lub grupy utworów |
|
Patos |
|
jedna z podstawowych kategorii estetycznych, wprowadzona dla opisu antycznej tragedii greckiej; przedstawianie odpowiednio dobranych postaci i zdarzeń w sposób wzniosły |
|
Personifikacja |
|
figura stylistyczna, odmiana metafory; przedstawianie przedmiotów, zwierząt, roślin, zjawisk natury jako przedmiotów działających i myślących jak ludzie; |
|
Peryfraza |
|
figura stylistyczna, polega na zastąpieniu nazwy własnej lub pojęcia przez metaforyczną charakterystykę ich desygnatu; oświecenia, zjawisko częste w stylu publicystycznym |
|
Pieśń |
|
gatunek liryki wywodzący się ze starożytnej greckiej melicznej poezji obrzędowej, pozbawiony wyrazistych wyznaczników kompozycyjnych czy tematycznych |
|
Plagiat |
|
typ kradzieży własności intelektualnej w nauce lub sztuce; przywłaszczenie sobie czyjegoś pomysłu, dzieła i podanie ich za własne, opublikowane pod własnym nazwiskiem |
|
Pleonazm |
|
z greckiego nadmiar, błąd stylistyczny; wypowiedź zawierająca wyrazy zbędne, nie dodające nic do jej sensu |
|
Podmiot liryczny |
|
fikcyjny podmiot w utworze literackim, wypowiadający monolog liryczny |
|
Poemat |
|
dłuższy utwór , zwykle wierszowany, o charakterze epickim lub lirycznym |
|
Poemat dramatyczny |
|
poemat mający postać dramatu niescenicznego |
|
Poemat dydaktyczny |
|
rodzaj wierszowanej rozprawy o funkcjach poznawczych (naukowych lub filozoficznych) |
|
Poemat dygresyjny |
|
romantyczny gatunek poezji epickiej; epizodyczna fabuła przerywana dłuższymi dygresjami narratora |
|
Poemat epicki |
|
gatunek poezji epickiej; utwór o spójnej , nie rozbudowanej fabule |
|
Poemat heroikomiczny |
|
parodia eposu, błahy temat przedstawiony jest za pomocą środków stylistycznych eposu |
|
Poemat opisowy |
|
odmiana poematu dydaktycznego; rozbudowany opis jakiegoś miejsca, którego charakter podporządkowany jest określonej wizji świata |
|
Poemat prozą |
|
pisany prozą utwór o cechach kompozycyjnych utworu lirycznego |
|
Poetyka |
|
dział teorii literatury zajmujący się budową dzieła literackiego |
|
Poezja |
|
dziedzina twórczości literackiej, obejmująca utwory wierszowane, współcześnie pojęcie używane jako synonim liryki |
|
Porównanie |
|
figura stylistyczna polegająca na określeniu własności przedmiotu lub zjawiska na zasadzie uwydatnienia jego podobieństwa z innym, często należącym do innej kategorii |
|
Posłowie |
|
komentarz dotyczący powstania, wydania lub treści książki, zamieszczony na jej końcu |
|
Powiastka filozoficzna |
|
gatunek literacki z pogranicza epiki narracyjnej i eseju filozoficznego; opowieść, której schematyczna fabuła ma stanowić egzemplifikację wyłojonych w niej twierdzeń; forma ukształtowana w okresie oświecenia |
|
Powieść |
|
podstawowy gatunek epiki; prozatorski utwór narracyjny o znacznej objętości i wielowątkowej fabule |
|
Powieść poetycka |
|
synkretyczny gatunek literacki, łączący elementy liryki i epiki; utwór poetycki, którego fabuła jest przesycona grozą i tajemniczością, ulokowana często w odległej epoce lub miejscu |
|
Prąd literacki |
|
zespół bliskich sobie czasowo zjawisk literackich będących wyrazem określonych tendencji światopoglądowych, artystycznych i filozoficznych |
|
Prometeizm |
|
koncepcja bohatera literackiego, łącząca cechy twórcy i tytanicznego buntownika przeciw siłom odpowiedzialnym za nieszczęścia ludzkości, człowieka, narodu |
|
Proza |
|
mowa niewiązana, pozbawiona dodatkowej organizacji rytmicznej wynikającej z podziału na wersy |
|
Proza poetycka |
|
typ utworów literackich należących do prozy, w których warstwa stylistyczna jest ukształtowana na wzór utworów poetyckich, fabuła jest zredukowana, język utworu podlega silnej rytmizacji i metaforyzacji |
|
Przerzutnia |
|
zjawisko prozodyczne występujące w tekstach poetyckich, będące wynikiem pojawienia się niezgodności pomiędzy segmentacją składniową i wersową |
|
Przypis |
|
komentarz, objaśnienie określonego fragmentu tekstu dzieła naukowego lub literackiego, dodane przez autora lub wydawcę i umieszczone u dołu strony, na końcu rozdziału lub całego dzieła |
|
Przypowieść |
|
gatunek literatury dydaktycznej wywodzący się z Biblii i literatur religijnych Dalekiego Wschodu; utwór narracyjny o charakterze parenetycznym, w którym treści moralne komunikuje się poprzez alegoryczne przykłady |
|
Przysłowie |
|
krótkie zdanie utrwalone w tradycji ustnej, wyrażające ogólną prawdę, radę, przestrogę, spostrzeżenie obyczajowe |
|
Psalm |
|
adresowane do Jahwe pieśni religijne, wywodzące się z tradycji judaistycznej, przyjęte przez chrześcijaństwo i włączone do liturgii |
|
Publicystyka |
|
dziedzina twórczości słownej obejmująca teksty drukowane i inne rodzaje wypowiedzi w środkach masowego przekazu poświęcone aktualnej tematyce politycznej, społecznej, kulturalnej |
|
Punkt kulminacyjny |
|
moment zwrotny w rozwoju akcji, odznaczający się maksymalnym natężeniem występującego miedzy postaciami konfliktu |
|
Pytanie retoryczne |
|
figura retoryczna mająca postać pytania zadanego odgrywającego rolę oznajmienia; służy ożywieniu stylu i angażuje słuchacza , zmuszając go do współtworzenia sensu komunikatu |
|
Rapsod |
|
fragment epopei lub samodzielny utwór epicki o charakterze patetycznym, opiewający znanego bohatera lub doniosłe wydarzenie historyczny |
|
Recenzja |
|
omówienie treści książki, wystawy, spektaklu, koncertu, filmu połączone z jego krytyczną analizą lub oceną, ogłoszone w czasopiśmie, telewizji lub radiu |
|
Replika |
|
wypowiedź w ramach dialogu; odpowiedź na coś, zwłaszcza w czasie dyskusji; powtórzenie, kopia czegoś, zwykle dzieła sztuki, nie zawsze dokładnie taka sama jak pierwowzór |
|
Reportaż |
|
gatunek publicystyczny ukształtowany w drugiej połowie XIX wieku, wywodzący się z dziennika podróży, listu, diariusza, pamiętnika; relacja ze zdarzeń, oparta na bezpośrednich obserwacjach autora |
|
Retoryka |
|
teoretyczna i praktyczna nauka sprawnego i pięknego mówienia |
|
Rodzaj literacki |
|
najszersza kategoria klasyfikacji literatury; tradycyjne kryteria podziału na rodzaje literackie to monocentryczność, pozostająca w opozycji do dramatu, semantyczna jednopłaszczyznowość liryki w przeciwieństwie do dwupłaszczyznowości epiki |
|
Romans |
|
gatunek epicki powstały w starożytnej Grecji; dłuższy utwór prozą o powikłanej treści |
|
Rozprawa |
|
obszerna praca naukowa albo filozoficzna prezentująca wywód teoretyczny uzasadniający określony punkt widzenia lub rozwiązanie problemu |
|
Rozprawka |
|
niewielka rozprawa, szkic, artykuł, studium; rodzaj wypracowania szkolnego, w którym należy przedstawić argumentowana opinię na dany temat wedle schematu: przedstawienie tezy, rozwinięcie, wnioski |
|
Równoważnik zdania |
|
wypowiedzenie, które treściowo i komunikacyjnie odpowiada zdaniu, nie zawiera jednak osobowe formy czasownika |
|
Rym |
|
zgodność brzmienia wygłosów wyrazów zlokalizowanych w klauzuli lub średniówce co najmniej dwóch wersów utworu poetyckiego |
|
Satyra |
|
typ literatury dydaktycznej; utwór ośmieszający ludzkie wady lub negatywne zjawiska społeczne i obyczajowe; od starożytności po oświeceniowy klasycyzm traktowana jako odrębny gatunek poetycki |
|
Scena |
|
wydzielona przestrzeń przeznaczona do działań teatralnych |
|
Scenariusz |
|
tekst stanowiący podstawę dla realizacji filmu lub audycji telewizyjnej; zawiera ogólną charakterystykę poszczególnych scen, dialogi, charakterystykę postaci; |
|
Scenopis |
|
dokonany na podstawie scenariusza szczegółowy zapis ujęć ; autorami scenopisów są zazwyczaj reżyser i operator filmu, jak również scenarzysta, scenograf i kompozytor muzyki |
|
Science fiction |
|
odmiana fantastyki kształtująca wizje przyszłości zdominowanej przez wysoko rozwiniętą technikę, zapoczątkowana w literaturze XIX wieku i rozwinięta w XX wieku, zwłaszcza w USA |
|
Skontaktuj się z nami Przeczytaj regulamin i politykę cookies © 2012-2014 FabrykaFiszek.pl [0.8.61] płatności online
|
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego |



